-
1 adjumentum
adjūmentum, ī n. [ adjuvo ]вспомогательное средство, пособиеalicui esse adjumento ad aliquid( in aliquā re) C — быть в помощь кому-л. в чём-л -
2 adjumentum
adjūmentum, i, n. [a contraction of adjuvamentum, from adjuvo], a means of aid; help, aid, assistance, support (class.):nihil aderat (in illa puella) adjumenti ad pulchritudinem,
Ter. Phorm. 1, 2, 55:esse alicui magno adjumento ad victoriam,
Cic. Brut. 1, 4:Quam ad rem magnum attulimus adjumentum hominibus nostris,
id. Off. 1, 1:adjumenta et subsidia consulatūs,
id. Mur. 18:adjumenta salutis,
id. Sen. 27:multis aliis adjumentis petitionis ornatus,
id. Mur. 53:mihi honoribus,
id. Imp. Pomp. 24; id. Fin. 5, 21; id. Fam. 13, 30; Sall. J. 45, 2; Quint. prooem. § 27; Ov. P. 4, 13, 31 al. -
3 auxilia
auxĭlĭum, ii, n. [augeo], help, aid, assistance, support, succor (syn.: adjumentum, opes, praesidium, subsidium).I.In gen.: Fer mi auxilium, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89: quo praesidio fretus, auxiliis quibus? Pac. ap. Non. p. 262, 32:II.auxilium argentarium,
Plaut. Ps. 1,1, 103; id. Ep. 1, 2, 14:non habeo ad auxilium copiam,
Ter. And. 2, 1, 20:navita indigus omni vitali auxilio,
Lucr. 5, 224:venerunt ad auxilium,
Vulg. Jud. 5, 23; ib. Isa. 10, 3 al.—Hence the phrases:auxilium esse alicui,
to assist one, Plaut. Curc. 2, 2, 17; and more freq.: auxilio esse alicui, Enn. ap. Non. p. 111, 16; Plaut. Poen. 5, 3, 18; 5, 4, 107; Ter. Heaut. 5, 2, 39; Nep. Milt. 5, 1; id. Att. 11, 1; Hor. S. 1, 4, 141; Ov. M. 12, 90 al.:auxilium ferre alicui,
to bring assistance, to aid, succor, Plaut. Stich. 2, 2, 5; Ter. And. 1, 1, 115; id. Ad. 2, 1, 1; Lucr. 3, 1064; Cic. Verr. 2, 2, 3;(contra aliquem),
id. Cat. 2, 9, 19; Caes. B. G. 1, 13; Hor. Epod. 1, 21; Ov. M. 2, 580; 4, 693; 13, 71; Vulg. Jud. 20, 14; ib. Job, 30, 13 al.;once adferre,
Ter. Ad. 3, 2, 2:dare,
Verg. A. 2, 691; Vulg. Psa. 59, 13; 107, 13:praebere,
ib. Jud. 12, 2; ib. 1 Par. 12, 21:auxilium sibi adjungere,
Cic. Rosc. Am. 40, 116:expetere,
Ter. And. 2, 1, 19 sq.:unde auxilium petam?
id. Phorm. 5, 1, 2:petere ab aliquo,
Cic. Or. 41, 141; Ov. M. 7, 507; 5, 178; 14, 461; Vulg. 1 Esdr. 8, 22; ib. Judith, 6, 21 et saep.—In plur.:cum (mare) tumet, auxiliis adsidet ille (navita) suis,
Ov. A. A. 3, 260:auxilia portare,
Sall. C. 6, 5 Kritz:magna duo auxilia,
sources of aid, Liv. 31, 33, 3:ne auxilia liberorum innocentibus deessent,
Quint. 7, 1, 56 et saep.— Meton. (abstr. for concr.), a place of succor, refuge (eccl. Lat.):sex (oppida) erunt in fugitivorum auxilia separata,
Vulg. Num. 35, 6. —Esp.A.In milit. lang. very freq., and commonly in plur.: auxĭlĭa, ōrum, auxiliary troops, auxiliaries (mostly composed of allies and light-armed troops;B.hence opp. to the legions): auxilium appellatum ab auctu, cum accesserant ei qui adjumento essent alienigenae,
Varr. L L. 5, § 90 Müll.; Veg. 2, 2; cf.auxiliares, and Smith, Dict. Antiq.: quibus (copiis) rex Deiotarus imperatoribus nostris auxilia mitteret,
Cic. Deiot. 8, 22; so Sall. J 7, 2; Liv. 5, 5, 8 al.:auxiliis in mediam aciem conjectis,
Caes. B. G. 3, 24; so,dimittere,
Sall. J. 8, 2:ab sociis et nomine Latino accersere,
id. ib. 39, 2; cf. id. ib. 84, 2:facere mercede,
Tac. A. 6, 33; Vulg. 1 Macc. 9, 52; ib. 2 Macc. 8, 15 et saep.—Opp to the legions:sex legiones et magna equitum ac peditum auxilia,
Cic. Part. Or. 6, 1; so Suet. Aug. 23; 49; id. Tib. 16; 30; id. Calig. 43; 44; id. Galb. 10 al.—In sing.:Oroden auctus auxilio Pharasmanes vocare ad pugnam,
Tac. A. 6, 34; Ov. M. 11, 387.—Borrowed from miht. lang.: Duodecim deis plus quam in caelo [p. 213] deorumst inmortalium Mihi nunc auxilio adjutores sunt, Plaut. Ep. 5, 2, 10 sq.:Auxilia ac socios jam pacto foedere habebant,
Lucr. 5, 1443.—In gen.: auxilia, military force, power:Caesar confisus famā rerum gestarum, infirmis auxiliis proficisci non dubitaverat,
Caes. B. C. 3, 106; Flor. 2, 8, 15; Just. 1, 6.—In medic. lang., an antidote, remedy, in the most extended sense of the word:C.corporis,
Cels. 2, 9; so id. 2, 11 fin.; 4, 22; 5, 26, n. 21 al.:adversae valetudinis,
id. 1 praef.; Plin. 25, 3, 6, § 20.—Auxilium as a personified existence, like Fides. Salus, etc., in Plaut. Cist. 1, 3, 6. -
4 auxilium
auxĭlĭum, ii, n. [augeo], help, aid, assistance, support, succor (syn.: adjumentum, opes, praesidium, subsidium).I.In gen.: Fer mi auxilium, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89: quo praesidio fretus, auxiliis quibus? Pac. ap. Non. p. 262, 32:II.auxilium argentarium,
Plaut. Ps. 1,1, 103; id. Ep. 1, 2, 14:non habeo ad auxilium copiam,
Ter. And. 2, 1, 20:navita indigus omni vitali auxilio,
Lucr. 5, 224:venerunt ad auxilium,
Vulg. Jud. 5, 23; ib. Isa. 10, 3 al.—Hence the phrases:auxilium esse alicui,
to assist one, Plaut. Curc. 2, 2, 17; and more freq.: auxilio esse alicui, Enn. ap. Non. p. 111, 16; Plaut. Poen. 5, 3, 18; 5, 4, 107; Ter. Heaut. 5, 2, 39; Nep. Milt. 5, 1; id. Att. 11, 1; Hor. S. 1, 4, 141; Ov. M. 12, 90 al.:auxilium ferre alicui,
to bring assistance, to aid, succor, Plaut. Stich. 2, 2, 5; Ter. And. 1, 1, 115; id. Ad. 2, 1, 1; Lucr. 3, 1064; Cic. Verr. 2, 2, 3;(contra aliquem),
id. Cat. 2, 9, 19; Caes. B. G. 1, 13; Hor. Epod. 1, 21; Ov. M. 2, 580; 4, 693; 13, 71; Vulg. Jud. 20, 14; ib. Job, 30, 13 al.;once adferre,
Ter. Ad. 3, 2, 2:dare,
Verg. A. 2, 691; Vulg. Psa. 59, 13; 107, 13:praebere,
ib. Jud. 12, 2; ib. 1 Par. 12, 21:auxilium sibi adjungere,
Cic. Rosc. Am. 40, 116:expetere,
Ter. And. 2, 1, 19 sq.:unde auxilium petam?
id. Phorm. 5, 1, 2:petere ab aliquo,
Cic. Or. 41, 141; Ov. M. 7, 507; 5, 178; 14, 461; Vulg. 1 Esdr. 8, 22; ib. Judith, 6, 21 et saep.—In plur.:cum (mare) tumet, auxiliis adsidet ille (navita) suis,
Ov. A. A. 3, 260:auxilia portare,
Sall. C. 6, 5 Kritz:magna duo auxilia,
sources of aid, Liv. 31, 33, 3:ne auxilia liberorum innocentibus deessent,
Quint. 7, 1, 56 et saep.— Meton. (abstr. for concr.), a place of succor, refuge (eccl. Lat.):sex (oppida) erunt in fugitivorum auxilia separata,
Vulg. Num. 35, 6. —Esp.A.In milit. lang. very freq., and commonly in plur.: auxĭlĭa, ōrum, auxiliary troops, auxiliaries (mostly composed of allies and light-armed troops;B.hence opp. to the legions): auxilium appellatum ab auctu, cum accesserant ei qui adjumento essent alienigenae,
Varr. L L. 5, § 90 Müll.; Veg. 2, 2; cf.auxiliares, and Smith, Dict. Antiq.: quibus (copiis) rex Deiotarus imperatoribus nostris auxilia mitteret,
Cic. Deiot. 8, 22; so Sall. J 7, 2; Liv. 5, 5, 8 al.:auxiliis in mediam aciem conjectis,
Caes. B. G. 3, 24; so,dimittere,
Sall. J. 8, 2:ab sociis et nomine Latino accersere,
id. ib. 39, 2; cf. id. ib. 84, 2:facere mercede,
Tac. A. 6, 33; Vulg. 1 Macc. 9, 52; ib. 2 Macc. 8, 15 et saep.—Opp to the legions:sex legiones et magna equitum ac peditum auxilia,
Cic. Part. Or. 6, 1; so Suet. Aug. 23; 49; id. Tib. 16; 30; id. Calig. 43; 44; id. Galb. 10 al.—In sing.:Oroden auctus auxilio Pharasmanes vocare ad pugnam,
Tac. A. 6, 34; Ov. M. 11, 387.—Borrowed from miht. lang.: Duodecim deis plus quam in caelo [p. 213] deorumst inmortalium Mihi nunc auxilio adjutores sunt, Plaut. Ep. 5, 2, 10 sq.:Auxilia ac socios jam pacto foedere habebant,
Lucr. 5, 1443.—In gen.: auxilia, military force, power:Caesar confisus famā rerum gestarum, infirmis auxiliis proficisci non dubitaverat,
Caes. B. C. 3, 106; Flor. 2, 8, 15; Just. 1, 6.—In medic. lang., an antidote, remedy, in the most extended sense of the word:C.corporis,
Cels. 2, 9; so id. 2, 11 fin.; 4, 22; 5, 26, n. 21 al.:adversae valetudinis,
id. 1 praef.; Plin. 25, 3, 6, § 20.—Auxilium as a personified existence, like Fides. Salus, etc., in Plaut. Cist. 1, 3, 6. -
5 adjūmentum
adjūmentum, i, n. [contraction de adjuvamentum] aide, secours, assistance. - avec double dat. adjumento esse alicui, Cic.: apporter du secours à qqn.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Русский
- Французский